Update 6 November 2018
Eigen Huis & Interieur;
Deze maand in Eigen Huis en Interieur een reportage over een bijzonder huis in Amsterdam Zuid. Twintig jaar geleden trokken de eigenaars er met z’n tweeën in toen het nog een bouwval was. Nu twintig jaar en drie kinderen later, is het -
met dank aan architect Jos Hoope – een perfecte mix geworden tussen originele details en moderne aanpassingen, waarbij muren werden verplaatst, plafonds werden opengebroken en mezzanine’s geïnstalleerd.
Telegraaf Vrouw;
Petra, een van de bruiden van Anton Heyboer woont in een huis dat zo uit een sprookje lijkt te zijn weggelopen. Het staat in den ilp en behelst nog het oude atelier van de schilder. In het interieur gaat alles naadloos in elkaar over: wanden vol
accessoires, volgestouwde kamers, een kakofonie van kleuren en spullen met daartussen Petra als kleurrijke paradijsvogel, even volgehangen als de wanden van haar huis.
Update 14 november 2017
Vers van de pers; vandaag in de nieuwe Tempus, de luxueuze glossy van het Financieele Dagblad: een reisverhaal over het leven aan boord van een luxueuze cruiseschip.
Voor Big Black Book ging ik samen met hoofdredacteur Hans Verstraaten een stukje varen op de Waterdream boten van Bernard van Oranje.
Hans interviewde (uit het zicht van de camera) de prins op boot 1 terwijl ik prins én boot vanaf boot 2 fotografeerde. Ik hield de zon achter de boot zodat het licht met het water en de boot kon spelen.
Een flitser met ontvanger in het vooronder zorgde voor het het licht op de prins. Op de camera een zender. Een 210 mm telelens voor de scherptediepte en vage achtergrond.
Ook in Big Black Book een interieur reportage van het Rotterdamse huis van keeper Warner Hahn. Ik vind interieurreportages zonder mensen vaak erg statisch en saai; door mensen in het interieur te fotograferen
worden de maten en verhoudingen vaak ook duidelijker. Dus moest binnenhuisarchitect Mariska Jagt voor deze reportage weer tientallen keren door een kamer- of door een deuropening lopen voor de mooiste vloeiende beweging.
Update februari 11 mei 2017
LXRY Magazine
Een geweldige reportage deze maand in LXRY over de Hermitage in St. Petersburg. Krenten uit de pap voor de fotograaf. Ivo Weyel en ik liepen een dagje mee met een conservator en verwonderden ons over het leven achter de schermen van dit wereldberoemde museum.
The Wall Street Journal
Heel veel Nederland de afgelopen maand in the Wall Street Journal. De krant is een beetje als een reizend circus. Als de vaste journalist van the Wall Street Journal in het land is dan verschijnen er weer artikelen over de onroerend goed markt in Nederland. Het accent lag deze keer op Rotterdam.
LXRY Magazine
Een tweede reportage in LXRY deze maand. Via via kwamen we op Bali in aanraking met de ons onbekende topchef Eelke Plasmeijer. Wij gaven het stokje door aan de chef kok van restaurant RIJKS en hij was zo onder de indruk van Eelke dat hij hem een paar dagen liet koken als gast chef kok in RIJKS.
Bungehuis wordt Soho House
Nog zo’n heerlijke klus. Ik werk aan een tijdsverloop reportage over de verbouwing van het Bungehuis. Ik fotografeer de komende tijd – via exact dezelfde standpunten- interieur en exterieur, en leg de transformatie vast van uitgeleefd kantoorpand tot meest exclusieve club van Nederland.
Update februari 12 2016
The Wall Street Journal
Ik fotografeerde deze maand voor de tweede keer het interieur van de familie Jona op het IJdock in Amsterdam. Ik had het huis al eens eerder en vlak na oplevering gefotografeerd voor
architect De Brouwer Binnenwerk en meubelmaker Houtwerk. It’s a small world. The Wall Street Journal hanteert strenge regels m.b.t. beeldmanipulatie.
Op kleurcorrecties na mag er niet worden gefotoshopt en als er een vermoeden bestaat dat het beeld bewerkt is, dan wordt de foto niet gepubliceerd of wordt er vermeld dat het om
een foto illustratie gaat. De familie Jona heeft een gekleurd lichtsysteem dat je vanaf de buitenkant goed kan zien. Ik heb gevraagd of ze voor de foto het licht oranje wilde mengen.
Leek mij leuk; qua Holland. In New York werd ik er getwijfeld aan de ‘echtheid’ van het beeld. Ik heb ze moeten overtuigen van het feit dat het oranje licht echt is.
Een hele mooie publicatie afgelopen maand in
Architectuur.nl.; het vakblad voor de architect. Een portfolio. Ik werd gevraagd voor het artikel ‘ Door De Lens ‘
LXRY / Backstage@The Bodyguard
Voor LXRY was ik vorige maand samen met Ivo Weyel te gast bij De Musical The Bodyguard.
Thankyou mister Bowie
Een belangrijke reden destijds voor mij om fotograaf te worden was David Bowie. Hij was mijn held, ik wilde hem fotograferen en zag een carrière in de popfotografie wel zitten. Ik had al snel door dat de popfotografie niets voor mij was
maar heb Bowie dankzij de popfotografie een paar keer kunnen fotograferen. De eerste keer dat ik ‘oog in oog’ stond met hem stond was tijdens een persconferentie in Paradiso. Hij was er om zijn Glass Spider tour aan te kondigen en ik had
via via een perskaart geregeld. Tijdens het vragenrondje stak ik mijn vinger op en terwijl hij zijn vinger en blik in mijn richting priemde, drukte ik af.“ Thankyou mister Bowie “. Hij kon er wel om glimlachen. Het was mijn eerste foto van Bowie. Ik heb
Bowie in de loop der jaren vaker gefotografeerd tijdens optredens en één keer ook kort na een optreden gesproken. De foto van Bowie in Paradiso is later op poster verschenen en zelfs door de platenmaatschappij aangekocht. Het is de tijd
van de zwart/wit rolletjes en de grove korrel fotografie. Die tijd is niet meer. Bowie is nu ook niet meer. Hij is wel nog steeds mijn held. Thankyou mister Bowie
Update september 8, 2015
Holland Herald; Oman
Deze maand in de stoel voor u de nieuwe Holland Herald. Voor het KLM inflight magazine vlogen we hartje zomer richting Oman. Prachtig land, mooiste land uit de regio maar hartje zomer daar is toch een tikje anders dan hartje zomer hier. Op
sommige dagen raakte het kwik de 50 graden aan. Maar dat werd het niet, tenminste niet officieel dan, niet volgens de regering dan want bij 50 graden krijgen de mensen vrij, en dat gaat geld kosten. Dus die dag was het 49 graden. Officieel.
En geen graad meer.
LXRY ; Backstage @ The Peninsula Hotel
Het nadeel van die overdadige vijf sterren service is dat een mens vergeet om nog zelf na te denken. Daar kwamen we laatst weer achter tijdens een reportage over het Peninsula hotel in Parijs. Als we na het uitchecken al fooien gevend,
vriendelijk knikkend en 5 sterren-glimlachend in de hotel limousine plaatsnemen willen we voor de zekerheid toch nog even dubbel checken of alle baggage in de achterbak zit?” Ja ja, alles zit erin “ zegt de bagagist van het hotel en opent met
een groot gebaar de achterklep. Leeg. Dan wordt er gerend en gebeld en druk gesticuleerd en pas na een minuut of 10 zijn ze gevonden. Met piepende banden halen we de trein nog maar net.
LXRY Magazine; Macau
Voor LXRY reisden we deze zomer naar de nr. 1 gokstad in de wereld. Het contrast tussen dag en nacht in deze neon city is hallucinerend. Als in een sprookje transformeert Macau zich iedere avond weer van een grauwe stadsjungle tot een
kleurrijk neon circus. Fotografie en casino is geen gelukkige combinatie. Maar lang leve de nieuwe generatie smartphones.
Telegraaf Vrouw;
En ik bleef dit jaar richting het Oosten reizen, één van mijn mooiste reizen ooit. En Ik weet dat ik niet mag klagen en het is ook prachtig en wat heb ik een geluk dat ik dit mag doen maar het-is soms-ook-gewoon-topsport. Het programma voor de
persreis naar Hangzhou en Xiamen was samengesteld door het Chinees verkeersbureau en zij wilden ons natuurlijk zo veel mogelijk laten zien in een zo kort mogelijke tijd. Dus ging de wekker iedere ochtends om 6 uur ( min 6 uur tijdsverschil! )
werd er ge-7 minutes-apped op de hotelkamer, honderden kilometers in schommelende bussen doorgebracht, binnenlands gevlogen en op overvolle ponts overgevaren. De broeierige temperatuur lag overdag rond de 40 graden, waarbij de fotograaf
ook nog eens een kleine 12 kilo aan foto-apparatuur op rug en om nek zeult. U zult begrijpen dat de wilde tijd van het schlempen en doorhalen inmiddels ver achter me ligt. Sporten en gezond eten is ervoor in de plaats gekomen.
The Wall Street Journal
Amsterdam is hot. Maar liefs 4 grote artikelen fotografeerde ik deze zomer voor the Wall Street Journal. De tijd blijft in Amsterdam stilstaan. Zeker voor de buitenlandse lezer. Want hoe vernieuwend de stad ook mag zijn, de buitenlandse bladen
vallen toch vaak terug op het beeld van de grachten, klompen, molens, kaas en jenever.
De Koninklijke Industrieele Groote Club.
Er kwam dit voorjaar nog een prachtige klus op mijn pad. Ik werd gevraagd voor de fotografie van de Koninklijke Industrieele Groote Club.
Voor The Wall Street Journal fotografeerde ik afgelopen maand het glazen huis van architect Hans van Heeswijk. Ik maakte een foto van mijn eigen voeten om de duizelingwekkende hoogte te benadrukken. New York was dolenthousiast over deze foto
en zo werden mijn sokken onderdeel van het artikel. Voor The Wall Street Journal een ongekend frivool beeld. Zoiets was nog nooit eerder gepubliceerd.
Voor Elegance fotografeerde ik de pied-à-terre van Kristina Falke in Parijs. Bij binnenkomst was het wel even schrikken want het appartement was een stuk kleiner dan verwacht en bood erg weinig mogelijkheden voor een artikel van 6 pagina’s. Soms
kom je voor verrassingen te staan en moet je improviseren. Gelukkig zat verder alles mee; sfeer was goed, Kristina Falke erg relaxed en door gebruik te maken van de fotogenieke entree van het complex hebben we er toch nog 6 prachtige pagina’s uit
weten te slepen. Elegance ligt vanaf vandaag in de winkel.
In het Belgische Sabato een kleurrijke reportage over de juwelenindustrie in Jaipur. Het was lastig fotograferen- ze houden er niet van journalisten- maar met veel geduld, humor en lief lachen is het ons gelukt om ook achter de schermen fotograferen.
En het contrast zat ik de kelder waar een leger arbeiders dagenlang in TL licht bezig is om prachtige sieraden te fabriceren
Het hoogtepunt dit jaar was de fotografie voor het prachtige boek Creating Worlds van ontwerper Edward van Vliet. Een beetje een trip to memory lane ook want één van mijn eerste opdrachten als fotograaf ooit was een portret voor Residence van
beginnend ontwerper Edward van Vliet. Edward is een emotioneel ontwerper die wars is van alle kale zakelijkheid en doorsnee trends. Hij gaat zijn eigen weg. De fotografie voor zijn boek was een verfrissende rollercoaster.
Creating Worlds van Edward van Vliet ligt nu in de boekenwinkel
De fotografie van het Rambagh Palace in Jaipur voor LXRY was voor de fotograaf (en journalist Ivo Weyel) een feest en een spektakelstuk. 40 graden zompige hitte maar elke foto was raak. Rambagh Palace was het eerste maharadja paleis wat
ooit is omgebouwd tot vijfsterren hotel. Ik kreeg van directie en personeel alle vrijheid en wist zelfs door te dringen tot de privé badkamer van de maharanja.
Voor Vernis fotografeerde ik het verbouwde kantoor van Rutgers & Posch advocaten. Als fotograaf moet je ook diplomaat zijn want zowel de serieuze advocaten als de architect hadden specifieke ideeen over de fotografie. Toch lukte het mij om mijn
eigen weg te gaan, en tot tevredenheid van alle partijen.
Update 14 november 2017
